Na drie jaar is Dolfje Weerwolfje, naar de spannende boeken van Paul van Loon, weer terug in de theaters! Rick Engelkes Producties zet met Dolfje Weerwolfje en Foeksia de Miniheks een leuke familievoorstelling op de planken, die soms voor ouders nog grappiger is, dan voor de kinderen.
Eeuwenoude legende
Als Dolfje (Luca Gielissen) van Opa Weerwolf (Finn Poncin) de eeuwenoude legende hoort waarom weerwolven voor altijd in het Weerwolvenbos blijven en heksen en tovenaars voor altijd in het Heksenbos, wordt hij nieuwsgierig. Heksen en tovenaars kunnen toch nooit zo gevaarlijk zijn als hun oude legende doet vermoeden?
Op het zelfde moment in het Heksenbos, hoort Foeksia (Caitlynn van der Meer) van haar vader, tovenaar Kwark (Danny Westerweel), bijna dezelfde legende: weerwolven hebben zwarte lange haren en zien er heel eng uit, maar als ze in haar eigen bos blijft zal ze er nooit eentje tegenkomen.
Door toeval komen Dolfje en Foeksia elkaar natuurlijk wél tegen: in het moeras, dat tussen beide bossen in ligt. Foeksia en Dolfje vinden elkaar helemaal niet zo eng en gevaarlijk en besluiten om vrienden te worden. Helaas is niet iedereen het eens met deze vriendschap. Zijn Dolfje en Foeksia op tijd om een oorlog tussen de bossen te voorkomen?
Rondgierende zenuwen
Wanneer je nog niet bekend bent met de verhalen van Dolfje Weerwolfje is dit geen probleem. Het schaduwspel aan het begin van de show neemt je direct mee in de wereld van de weerwolven. Echter kwam dit spel nu nog niet helemaal goed uit de verf, maar met wat extra oefening zal dit binnenkort vast in orde zijn. Het is te merken dat de zenuwen bij de kinderen in de hoofdrollen in het eerste nummer nog rond gieren, maar in de rest van de voorstelling is hier niet veel meer van te merken.
Fantasiewereld
Waar MusicalReports over de de eerste voorstelling van Dolfje Weerwolfje schreef dat “deze vooral leuk was voor jonge kinderen”, is dit vervolg echt gericht op de hele familie en worden de ouders niet vergeten op het gebied van humor. Vooral Pascalle Langhorst in de rol van Strega, een jonge ietwat onhandige heks, heeft de lachers op haar hand met haar perfecte gevoel voor timing. Ook Bente van den Brand die moerasheks juf Minuul speelt kan twee heel verschillende kanten van zichzelf laten zien, wat op zijn zachtst gezegd nogal hilarisch is.
Waar MusicalReports over de de eerste voorstelling van Dolfje Weerwolfje schreef dat “deze vooral leuk was voor jonge kinderen”, is dit vervolg echt gericht op de hele familie en worden de ouders niet vergeten op het gebied van humor. Vooral Pascalle Langhorst in de rol van Strega, een jonge ietwat onhandige heks, heeft de lachers op haar hand met haar perfecte gevoel voor timing. Ook Bente van den Brand die moerasheks juf Minuul speelt kan twee heel verschillende kanten van zichzelf laten zien, wat op zijn zachtst gezegd nogal hilarisch is.
Het mooie decor en de kostuums van Joris van Veldhoven doen je gelijk wanen in de wereld van weerwolven en heksen. Ook de aanwezigheid van de uil van tovenaar Kwark, vormgegeven door het adequate poppenspel van Finn Poncin, doet deze fantasiewereld nog verder tot leven komen. De regie en het script van Jasper Verheugd, samen met de muziek en liedteksten van Peter van de Witte, zorgen ervoor dat je vrolijk de zaal uitloopt.
Wakkabakkaboe! Een woord dat je kan zeggen als je gewoon heel vrolijk bent. En dat wordt je echt wel van Dolfje Weerwolfje en Foeksia de Miniheks. De voorstelling speelt tot maart 2020 in verschillende theaters in Nederland.