Met een vrije bewerking van Antoine Gallands sprookje probeert Theater Terra met haar nieuwe musical Aladdin het theaterpubliek te betoveren met de wereld uit duizend-en-één nacht. Helaas weet de voorstelling dit niet waar te maken.
Aladdin vertelt over een gelijknamige straatjongen (gespeeld door Bram van Stiphout) die van de grootvizier (Jessin Oulad El Hadj) een wonderlamp moet stelen uit een grot. Wanneer hij ontdekt dat er een djinn (Juliann Ubbergen) in woont die wensen vervult, besluit hij de lamp te houden. Dit komt goed uit wanneer hij een oogje krijgt op prinses Amira (Alisa Opari Luzi), de dochter van de sultan (Juliann Ubbergen), en hij haar moet bevrijden van de op macht beluste grootvizier. Heeft Aladdin het in zich om een echte prins te zijn?
Tenenkrommend
Zowel Bram van Stiphout als Alisa Opari Luzi maken in Aladdin hun theaterdebuut. Hun stemmen klinken erg goed samen, maar aan Van Stiphouts spel schort daarentegen af en toe nog wat. Voor een brutale straatjongen komt hij erg emotieloos en eentonig over. Waar hij wat meer mag geven in zijn spel, zou Jessin Oulad El Hadj juist wat minder mogen geven. Als grootvizier speelt hij overdreven groot, wat erg irritant is en vaak tenenkrommend om naar te kijken.
Knullig tapijt
Helaas is dat niet het enige tenenkrommende aan de voorstelling. Zo is het vliegend tapijt – dat overigens niet voorkomt in Gallands sprookje – erg knullig. Het stelt niet meer voor dan een aan twee latjes bevestigd kleedje, dat wordt opgetild door een van de acteurs. Doordat Aladdin steeds te vroeg is met het noemen van de spreuk ‘vliegt’ het kleed als het ware al de coulissen in. Tijdens de scènes waarin Aladdin en Amira zich op het kleed bevinden, wordt er door een van de acteurs een lapje stof met twee poppen al golvend voortbewogen over het podium. Er is ook een scène waarin je de acteurs zelf op het vliegend tapijt ziet zitten. Een blok op het podium waar doeken aan bevestigd zijn, die de illusie wekken van een wolkendek, moet het publiek doen geloven dat de twee tortelduifjes door de lucht zweven. Net zo spectaculair als in de Broadway musical wordt het helaas niet.
Schamel applaus
Gelukkig duurt de voorstelling zelf geen duizend-en-één nacht, want na een uur is het wel genoeg geweest. Dat is ook te merken aan het schamele applaus dat uit de zaal komt. Ondanks een aantal vrolijke liedjes in de kindervoorstelling doen ouders die samen met hun kroost willen genieten van Aladdin er beter aan om de gelijknamige Disney film op te zetten. Aan dat succes kan Theater Terra bij lange na niet tippen.