’t Schaep met de 5 Pooten: ’t zal je show maar wezen

Het had zo leuk kunnen zijn; een musicalversie van ’t Schaep met de 5 Pooten. De serie uit de jaren ’70 en de remake die vanaf 2006 op tv te zien was, waren een succes. Het Jordaanse café met zijn stamgasten waren de basisingrediënten voor vele afleveringen vol vermaak en liedjes. Anno 2019 een musicalversie brengen is dan zo gek nog niet, maar helaas valt het enorm tegen.

In het nieuwe verhaal van Raoul Heertje gaan we opnieuw naar het café van Kootje (Jeroen van Koningsbrugge). Een rode draad is moeilijk te ontdekken, maar het eeuwig bekvechtende stel Arie (John Buijsman) en Riet (Ellen Pieters) lijkt een kapstok voor diverse verhaallijntjes en liedjes. Zo probeert Kootje wat extra inkomsten te generen met het organiseren van reünies in zijn café met de hulp van Lukas (Tim Kamps). Doortje (Eva van der Gucht) is nog altijd verliefd op Kootje en probeert haar liefde beantwoord te krijgen. Tussendoor barst de cast regelmatig uit in een van de vele klassiekers die we kennen van de tv-serie zoals ’t zal je kind maar wezen en we benne op de wereld .

Het verhaal is aardig en kabbelt voort. Het probleem is dat de voorstelling gewoon niet grappig is. Het premièrepubliek lacht pas na tien minuten en dan is er al een dozijn aan grappen doodgevallen. De vijf kwartier voor de pauze voelen dan ook best lang aan. En als personages niet uit de verf komen, blijft er weinig over van je voorstelling. Pijnlijk is dat niemand echt uit de verf komt, terwijl de cast stuk voor stuk uit talentvolle mensen bestaat. Koningsbrugge is als Kootje bijna altijd op het podium, maar er gebeurt bijna niks met zijn personage. Van der Gucht weet hier en daar nog een gevoelige snaar te raken, maar krijgt ook weinig aangereikt om echt indruk te maken. Buijsman en Pieters zorgen af en toe voor een lach, maar het is te minimaal om de boel te redden. Storend is dat een paar castleden lekker plat Amsterdam praat; maar de rest niet.

Het decor van Marjolein Ettema is prachtig en kosten noch moeite lijken gespaard te zijn. Toch verliest ’t Schaep zijn knusse en intieme gevoel. Als je een café binnenloopt dat zo groot is als op het podium in het DeLaMar, maar er zijn altijd maar een handje vol gasten aanwezig, draai je je als bezoeker meteen weer om.

Er blijft weinig over van de tv-serie. Totaal onduidelijk is waarom de makers dachten dat deze voorstelling anno 2019 aan zal slaan. Aan de cast ligt het niet, maar het magere verhaal en de platte personages geven je een alles behalve gezellig, warm en knus gevoel. Jammer; het had zo leuk kunnen zijn, maar ’t Schaep met de 5 Pooten slaat de plank mis.