Rick Engelkes Producties (REP) richt zich de laatste jaren op een breed publiek met komische voorstellingen zoals ‘Expeditie Eiland’, ‘Vamos!’ en dit seizoen ‘Verliefd op Ibiza’. Hiermee ontwikkelt Engelkes zich langzaam tot de Johan Nijenhuis van het theater. De overeenkomsten tussen een Nijenhuis film en een REP musical zijn duidelijk aanwezig: dunne verhaallijntjes, mooie mensen, liefde en de bijbehorende drama. Zeker nu REP een van de bekendste Nijenhuis films naar het theater brengt, is voor het publiek duidelijk wat men kan verwachten.
In Verliefd op Ibiza volgen we iedereen in het leven van de vijftiger Lex (Chris Tates). Samen met zijn familie runt hij een niet al te succesvolle feestlocatie op Ibiza. Het verhaal (Lucas de Waard) is flinterdun, maar dat zal niemand verbazen: mensen worden verliefd en harten worden gebroken. Een nog redelijke originele vondst is de invulling van het hoofdpersonage van Karla (John Kraaijkamp). Karla is een trans vrouw die bij geboorte en voor haar transitie nog als jongen/man werd aangeduid en eerst de vader en nu de moeder van Lex is. Karla is een van de weinige personages die echt uitgediept is in deze voorstelling. Haar trans identiteit is gelukkig geen kapstok voor flauwe grappen, maar Kraaijkamp krijgt de tijd en ruimte om haar worstelingen, uitdagingen én geluksmomenten te illustreren. De rest van de cast krijgt deze ruimte een stuk minder. Jammer, want acteurs zoals Mylène d’Anjou, Guido Spek en Joris de Hoop hebben duidelijk meer in hun mars.
Wel is er opvallend veel ruimte voor makkelijk in het gehoor liggende liedjes. Vocaal blijken ze nog een uitdaging voor sommige castleden en memorabel zijn ze niet. De vijfkwartier durende eerste akte voelt hierdoor nodeloos lang aan. Creatieve armoede is misschien nog nét een te zwarte term, maar het is moeilijk voor te stellen dat dit door veel mensen gezien zal worden als een hoogtepunt van dit theaterseizoen. Niet alles hoeft Sondheim-waardig te zijn, maar de meeste personages blijven plat, leeg en zijn zo onsympathiek dat je ze al snel vervelend begint te vinden.
Verliefd op Ibiza is plat en inhoudsloos. Kraaijkamp weet er met zijn vertolking van de trans vrouw Karla nog wat van te maken, maar dat is het dan ook. Een musical mag best inhoudsloos zijn, maar als er niets anders overblijft dan een paar flauwe grappen is het moeilijk een memorabele theaterbelevenis te noemen. De musical is net een zomerliefde; leuk op het moment maar ook zo weer vergeten. Een Nijenhuis film op de bank kijken is een beter idee dan naar deze voorstelling te gaan.